6 december is een memorabele dag.
Exact een jaar geleden (6 december 2018) stapte ik in het vliegtuig naar Bali.
De zon en het avontuur tegemoet.
M’n ‘dagelijkse, vertrouwde leventje’ achterlatend.

Met al een jaar op verschillende huizen gepast te hebben, was ik al redelijk bekend met het uit m’n tas leven. Maar dit was wel een behoorlijke next-level.

Ik had een vage schets van surfen, yoga, wandeltochten en misschien iets als work-away’er of ontwikkelingswerk. Maar eigenlijk wilde ik het vooral zo open mogelijk laten.

Weer voelen waar ik behoefte aan heb. Los van het denken, maar echt intunen op m’n gevoel.
Waar wil ik heen?
Wat wil ik ervaren?
Wat wil ik leren?
Waar mag ik heen?

Mensenkinderen wat heeft deze reis mijn leven veranderd.
Ik herontdekte m’n plezier voor dans, muziek, zingen, de verbinding met de natuur en ik maakte op een dieper niveau kennis met iets magisch moois: yoga & meditatie.

Je hoeft niet naar de andere kant van de wereld te reizen om jezelf terug te vinden of her uit te vinden.
Wel is het belangrijk om zo nu en dan uit te zoomen. Uit die bubbel van ‘daily life’.

En daarom zit ik nu in een hutje op een Spaanse berg, in de middel of nowhere.
Waar niets hoeft. Waar ik de afgelopen periode kan laten bezinken, kan opladen en weer helder kan voelen welke impulsen zich aandienen.

Een plek waar vanuit de rust & stilte mooie plannen voor het komende jaar aan het broeien zijn.

Alleen op reis of er even tussenuit? Ik kan het iedereen van harte aanraden!
Mocht je er eens over willen sparren, dan weet je me te vinden <3